Þegjum þungt og fast á Austurvelli

Já, þetta er býsna góð hugmynd. Með þessu sýnum við þungan hug almennings, kjósenda, til valdhafa, embættismanna, auðmanna og allra þeirra sem eiga sök á að ekkert var gert til þess að reyna að bjarga efnahag þjóðarinnara frá hruni. Þegjum sem fastast á laugardaginn! Ráðherrarnir geta sagt að við þegjum ekki fyrir hönd þjóðarinnar ef þeir vilja en það á eftir að koma í ljós að þjóðin er jafnt á Austurvelli sem annars staðar. Í kjörklefunum í vor.

Þögul mótmæli á Austurvelli

Lífeyrisskuldbindingar baggi á RÚV - ég sagði þetta alltaf!

Ég ætla ekki að segja að fyrirsögnin á bls. 12 í Morgunblaðinu í morgun hafi glatt mig: Lífeyrisskuldbindingar íþyngja Ríkisútvarpinu. Hins vegar get ég bent á að þetta hef ég lengi sagt. Það er meira en ár síðan ég skrifaði grein í Morgunblaðið þar sem ég benti á þetta, skrifaði á þá leið að nær væri að aflétta þessum bagga af RÚV heldur en gera það að hlutafélagi, það leysti engan vanda. Það er mönnum nú orðið ljóst. Raunar trúi ég ekki öðru en mönnum hafi verið þetta ljóst allan tímann en einhvern veginn virðist hlutafélagavæðingin hafa verið byggð á einhverri heilagri trú, sem Þorgerður Katrín virðist enn ekki vera gengin af, þrátt fyrir allt, og segir að "hlutafélagaformið geri Ríkisútvarpinu mun auðveldara að bregðast við þrengri aðstæðum".

Já, hlutafélagaformið gerir auðveldara að ráðast í niðurskurð, sem Tryggvi Gíslason, fyrrum skólameistari á Akureyri, og eitt sinn formaður Hollvina RÚV, sagði í athyglisverðu viðtali í Speglinum í gærkvöldi að væri vísast lögbrot því eftir niðurskurðinn gæti útvarpið ekki fullnægt lögbundnu hlutverki Ríkisútvarpsins.

Hins vegar tek ég heilshugar undir þá hugmynd menntamálaráðherra að ríkið kaupi útvarpshúsið af fyrirtækinu (stofnuninni), það myndi létta talsvert undir. En ég tek einnig undir með Katrínu Jakobsdóttur þegar hún kallar eftir endurskoðun á hlutafélagaforminu því það gangi ekki ekki "að reka fyrirtæki á markaði, á markaðslegum forsendum, sem fær gríðarlegt magn af almannafé."

Þetta skrifa ég allt sem prívatpersóna - og gleðst yfir stóraukinni aðsókn að blogginu mínu, gærdagurinn var algjört met, með yfir 200 heimsóknum! - en sem formaður Hollvina RÚV segi ég: Ég hef ekki gert upp hug minn um auglýsingamálið þar sem ég hef ekki kynnt mér tillögurnar til hlítar, en til bráðabirgða segi ég að verði Sjónvarpinu bættur tekjumissir af því að auglýsingar þar verði skornar niður en útvarpið haldi sínu sýnist mér að þetta muni ganga. En fundur í stjórn Hollvina er áformaður í næstu viku.

Upphaf íslensku byltingarinnar???

Já, þarna stendur Smugan sig betur en Netmogginn, (sjá blogg Maríu Kristjáns) þar er mun greinarbetri lýsing á atburðinum við Ráðherrabústaðinn. En er þetta Byltingin sem boðað var á Austurvelli á laugardag á dreifiblöðum að myndi hefjast á Arnarhóli á mánudagsmorguninn? Auðvitað verða margir til að kenna Austurvallar- og Háskólabíós-mótmælendum um þetta og kalla það skrílslæti. En hverjir hafa ætíð orðið fyrstir til að missa þolinmæðina, hverjir hafa hafið byltingarnar? Hverjir byrja að rífa upp götusteina og hlaða götuvígi? Það er náttúrlega unga fólkið, oftast ungt og velmenntað fólk, í það minnsta námsfólk, stúdentar. Lesið bara söguna. Eldra fólkið hefur sjálfsagt flest og oftast fordæmt þetta allt - en síðan fengið að njóta afrakstrar byltinganna. Ég vil nú samt ekki fullyrða að svo komnu máli að "íslenska byltingin" sé hafin. En það hlaut að koma að því fyrr eða síðar að ofbeldi yrði beitt, þótt það væri nú ekki mjög alvarleg við Ráðherrabústaðinn. Þarna reikna ég annars með að hafi verið að verki anarkista-krakkarnir, sem hafa staðið á Austurvelli undir svörtum fánum, og held ekki að þau njóti mjög mikils fylgis. Að svo stöddu í það minnsta.

Einn handtekinn

Hefst Byltingin á Arnarhóli?

Ég varð fyrir dálitlum vonbrigðum á fundinum á Austurvelli í dag. Er þessi alda að fjara út? Ég held að aldrei slíku vant hafi lögreglan komist nokkuð nærri réttum fjölda - þetta hafa líklega verið um þúsund manns. Það er ekki nógu gott. Skilaboðin til stjórnvalda eru ef til vill þau að nú sé óhætt að anda léttar.... en það er misskilningur. Eftir fundinn fór ég á Café Paris og hitti bresk hjón sem eru hér til þess að sjá norðurljósin; sameiginleg vinkona okkar í Orkneyjum bað mig að sinna þeim. Reyndar kom í ljós að það var aðeins lymskuleg aðferð til að fá mig til að taka við ágætri sendingu frá henni: orkneyskri viskíflösku! Við ræddum dálítið um ástandið og niðurstaðan var eiginlega sú að það sem er að gerast hér sé að gerast um öll vesturlönd meira og minna - afleiðingarnar hér eru bara mestar vegna þess að hagkerfið hér þoldi síst græðgi og taumleysi nýfrjálshyggjumannanna. Í Bretlandi hefur t.d. verið byggt og byggt undanfarið, gjörsamlega taumlaust og stjórnlaust, sama gerðist á Spáni. Þegar þessir menn telja sig sjá gróðamöguleika halda þeim engin bönd og loks fara þeir fram af hengifluginu, hrapa og raka okkur með sér í fallinu, okkur sem viljum bara lifa eðlilegu lífi og sinna okkar hugðarmálum - já og öll hin. Það var annars óhugnanlegt að heyra í Gunnari Birgissyni í Krossgötum Hjálmars Sveinssonar í dag. Samkeppni í uppbyggingunni er nauðsynleg..... ég veit eiginlega ekki til hvers. Og samræmingu á uppbyggingunni líkti hann við Sovétið, það myndi leiða til stöðnunar og einhæfni minnir mig að hann segði. Allt er í besta lagi, þeir sem halda einhverju öðru fram hafa misskilið þetta allt; við lifum í besta heimi allra heima. Kannast menn við einkennin?

Stundum  hallast ég að því sem sumir halda fram, að okkur eigi ekki eftir að takast að losna úr gömlu viðjum hugarfarsins og hefja uppbyggingu nýs og betra samfélags. Hættan á því að gömlu öflin herði tökin og haldi okkur áfram föngnum í gamla tímanum, gamla farinu þar sem gömlu klíkurnar sitja áfram við kjötkatlana og skara eld að sinni köku, gömlu ættirnar og skólabræðurnir. Eftir að hafa spjallað við bresku hjónin á Café Paris í um klukkustund skildist mér að það er við sama  að eiga um alla Evrópu, líklega um allan heim: Spillta stjórnmálamenn sem fjarlægjast fólkið æ meir.

Á Austurvelli var nefnd bylting. Að mótmælin væru aðeins fyrsta stig. Annað stigið í baráttunni væri Byltingin. Eitthvað á að gerast á Arnarhóli klukkan sjö á mánudagsmorguninn. En hvað það er vitum við ekki - fyrr en þá.

 

 

Baráttan er alltaf sú sama

Ég fékk í morgun senda þessa vísu eftir Örn Arnarson, af gefnu tilefni:

Snauður, þjáður bað um brauð.
Brauði ráða hróðug gauð.
Gauð sem dáðu aðeins auð.
Auð sem smáði þjóðar nauð.

Þá flaug mér í hug þessi húsgangur, sem einnig smellpassar við atborði samtímans:

 

Það er dauði og djöfuls nauð

er dyggðasnauðir fautar

safna auð með augun rauð

er aðra brauðið vantar.

 

Ekkert er nýtt í veröldinni og barátta alþýðunnar beinist ætíð gegn hinu sama.

Ætti Páll Magnússon ekki að segja af sér?

Ef til vill má segja að Páll Magnússon sé maður að meiri að hann skyldi hætta við að leggja niður svæðasendingar Ríkisútvarpsins eftir skæðadrífu mótmæla frá fólki sem málið varðar. En má ekki fullyrða að sá dómgreindarbrestur sem hann hefur orðið sekur um sé nægileg ástæða til að hann ætti að segja af sér? Og við það bætist að hans eigin starfsmenn hafa loksins lýst yfir því opinberlega að þeir telji óhæft að hann lesi fréttir í sjónvarpinu. Hann nýtur sem sagt einskis trausts innanhúss. Ætli það tíðkist annars í nokkru öðru landi að æðsti yfirmaður sjónvarpsstöðvar sé jafnframt fréttalesari? Raunar held ég að hann sé hættur þessu, hef í það minnsta ekki séð hann á skjánum síðustu dagana. Hvað með það t.d. ef hann hefði þurft að lesa sjálfur fréttina um að útvarpsstjóri sé hættur við að leggja niður svæðisútvarpssendingarnar?

Ég hef sagt það áður á þessum vattvangi og ítreka það: Á tímum eins og þessum er sérstök ástæða til að efla Ríkisútvarpið, ekki veikja það með niðurskurði og uppsögnum. Það hefur ekkert að gera með þær persónur sem starfa við stofnunina.

Bankaleynd finnst ekki í lögum

Það er kannski óvarlegt af ólöglærðum manni að fullyrða nokkuð um þær fullyrðingar sem menn hafa uppi nú um stundir um bankaleynd. Fyrrum forsætisráðherra og núverandi seðlabankastjóri skýtur sér á bak við þetta hugtak til þess að komast hjá því að skýra orð sem hann viðhafði á opinberum vettvangi. En ég hef það eftir lögfróðri manneskju að ekkert sé til í íslenskum lögum sem heiti bankaleynd. Ég reyndi að sannreyna þetta í kvöld og leitaði í lagasafninu en fann ekkert um bankaleynd þar. Hins vegar eru til lög um persónuvernd. Þar er bankaleynd þó ekki nefnd en auðvitað er auðvelt fyrir hvaða lögfræðing sem er að heimfæra lög um persónuvernd á bankareikninga fólks. En þegar færslur fjármuna úr bönkum eða í þá setja heilt þjóðfélag á hausinn held ég að góður lögfræðingur hljóti að fara létt með að færa rök fyrir nauðsyn þess að opnaður sé aðgangur, í það minnsta rannsóknamanna, að viðkomandi bankareikningum - enda snýst þetta mál sosum ekki um einstaklinga heldur svonefnda "lögaðila".

En er annars ekki undarlegt hvað ráðamenn og æðstu embættismenn þjóðarinnar hafa orðið margsaga undanfarið?

Ingibjörg: Aldrei talað um 0% líkur

Hver borgar fyrir skaðað orðspor okkar Íslendinga?

Ég leit inn til kunningja míns í gær og við býsnuðumst svolítið vegna ástandsins. Kunningi minn sagði meðal annars að bankamennirnir eða útrásargaurarnir eða hvað skal nefna þá, skulduðu okkur, venjulegum skattgreiðendum, stórfé og þeir yrðu hreinlega að greiða skuld sína við okkur af öllum þeim auðævum sem þeir halda enn eftir, og hafa vel varin og geymd út um allan heim. Þá rifjaðist það skyndilega upp fyrir mér að frjálshyggjudellingarnir verðlögðu viðskiptavild fyrirtækja sinna og ímynd þeirra, hvað þá annað, þegar þeir seldu þau hver öðrum og skrúfuðu upp verðið um milljarða við hverja sölu, þótt þau væru rekin með bullandi tapi. Þeir lögðu áherslu á að ímyndin og viðskiptavildin væri mikils virði.

Við hrunið hrundi líka ímynd okkar Íslendinga sem þjóðar og viðskiptavild okkar fór veg allrar veraldar. Við sitjum eftir með sárt ennið, smáðir af umheiminum, og menn vilja helst engin viðskipti hafa við okkur og treysta ekki gjaldmiðlinum okkar né held bönkunum. Hvers virði er þessi ímynd okkar - eða svo við notum gamalt og gott orð: orðspor okkar Íslendinga?  Hvað skulda Björgólfarnir og þeir okkur fyrir að hafa skemmt mannorð okkar og steypt okkur og afkomendum okkar í þúsunda milljarða króna skuldir? Hið eina rétta er að ganga að eigum þeirra.

Að endingu aðeins um niðurskurðinn hjá Ríkisútvarpinu: Einhvers staðar á bloggsíðu las ég ummæli á þá leið að starfsmenn þar litu svo stórt á sig að þeir vildu ekki taka á sig launalækkanir og uppsagnir eins og aðrir. Vitanlega á enginn að þola það sem hér var nefnt, en hvað varðar starfsmenn RÚV snýst þetta ekki um þá heldur það að unnt sé að halda úti öflugu almannaútvarpi (og sjónvarpi) á tímum eins og þessum, þegar almenningur á í vök að verjast. Það hefði frekar átt að fjölga t.d. í Spegli Útvarpsins og efla fréttaskýringar Sjónvarpsins en skera niður.

Þjóðin er hér! Þjóðin er hér! Þjóðin er hér!

Þið getið ekki talað fyrir hönd þjóðarinnar, sagði Ingibjörg Sólrún í Háskólabíói fyrir rúmri viku. Og viðurkenndi að hún gæti það ekki sjálf. En hver getur þá talað fyrir hönd þjóðarinnar? Líklega enginn. Og hvar var þjóðin þetta kvöld? Hún var meðal annars í Háskólabíói, líklega hátt í tvö þúsund einstaklingar af þessari þjóð. Hvar var þjóðin á laugardaginn var? Meðal annars á Austurvelli, líklega 5 eða 6000 þúsund. Og á fullveldisdaginn voru að minnsta kosti eittþúsund einstaklingar, líklega talsvert fleiri, á Þjóðfundi á Arnarhóli. Þar var mannfjöldinn að svara ISG þegar hann hrópaði hvað eftir annað: "Við erum þjóðin!"

Eða var þjóðin alls ekki á þessum stöðum? Var hún einhvers staðar allt annars staðar? Var hún úti á landi? Fyrir norðan, fyrir vestan, austan eða sunnan? Eða einfaldlega heima í stofu eða á laugardagsgöngu? 

Skipta skoðanir þeirra þúsunda sem mótmæla stjórnvöldum dag eftir dag - eða sýna öllum almenningi samstöðu - skipta þær ekki máli að mati stjórnmálamannanna? Hafa hróp þúsundanna undanfarnar átta vikur enga þýðingu? Eða eru það "aðeins" öskur skrílsins? Lýðsins - sem orðið lýðræði er kennt við?

Nú segja Geir og Ingibjörg að þau séu að leiða þjóðina í gegnum ógöngurnar, það geri þau þótt það kosti þau tímabundnar óvinsældir. Og þau vona að vinsældirnar aukist á ný þegar allt verði orðið gott! En þau gæta ekki að því, sérstaklega Geir, sem hefur verið lengi við völd, að leiðtogar þjóðar þurfa að njóta trausts hennar og það gera þau ekki nú. Þau hafa ekki traust okkar, við treystum þeim ekki - eða færri og færri gera það. Aldrei færri. Skoðanakannanir eru nefnilega jafnábyggilegar þegar þær sýna óvinsældir stjórnarflokkanna eins og þegar þær sýna styrk þeirra og stærð.

Hvert klúðrið hefur rekið annað að undanförnu, nú síðast kom í ljós að lagfæra þarf reglur um gjaldeyrisviðskipti ef ekki á að fara enn verr. Nú er nóg komið. Fólkið vill fá að segja sitt um ástandið og ég er þess fullviss að ekkert myndi róa okkur, fólkið, almenning, meira en að annað hvort taki við stjórnartaumunum til bráðabirgða  ríkisstjórn allra flokka eða stjórn hæfra embættismanna.

Eða telja núverandi ráðamenn að þeir einir, sem létu þetta yfir okkur ganga þótt þeir vissu fullvel um hættuna, að enginn ráði við vandann nema þeir?

Ef svo er hafa þeir enn einu sinni rangt fyrir sér. Ég vil að endingu minna á að lýðræði var ekki komið á meðan lýðurinn beið í þögn og þolinmæði eftir því að ráðamenn "leystu vandann".

Frá hendi til handar

Mætti ég, svona í tilefni fullveldisdagsins, biðja um að hafa hönd Kristjáns IX í réttu falli? Neyðarblysinu var að sjálfsögðu komið fyrir í útréttri hendi hans!

Neyðarkall frá Kristjáni IX