Baráttan er alltaf sú sama

Ég fékk í morgun senda þessa vísu eftir Örn Arnarson, af gefnu tilefni:

Snauður, þjáður bað um brauð.
Brauði ráða hróðug gauð.
Gauð sem dáðu aðeins auð.
Auð sem smáði þjóðar nauð.

Þá flaug mér í hug þessi húsgangur, sem einnig smellpassar við atborði samtímans:

 

Það er dauði og djöfuls nauð

er dyggðasnauðir fautar

safna auð með augun rauð

er aðra brauðið vantar.

 

Ekkert er nýtt í veröldinni og barátta alþýðunnar beinist ætíð gegn hinu sama.

Athugasemdir

[María Kristjánsdóttir, 6.12.2008 kl. 21:30]

Svo fór Gerður Kristný með seinni vísuna -sem móðir kenndi mér reyndar nokkuð ungri - á Austurvelli í dag. Það þarf að rifja meira upp úr hefðinni og sögunni- það þarf ekki að finna alla skapaða hluti upp á nýtt!

[Þorgrímur Gestsson, 6.12.2008 kl. 21:41]

Já, það vakti athygli mína á Austurvelli í dag - og það var einmitt móðir mín sem minnti mig á þessa seinni vísu. Ég hafði fengið þá fyrri senda frá góðri vinkonu, sem hafði víst fengið hana sjálf á sama hátt og sendi áfram til mín. Og þegar ég sagði móður minni frá því kom þessi og ég settist þegar í stað við tölvuna og setti þær báðar inn á bloggið. Já, það er alveg víst að við höfum áður þurft að kljást við þessa sömu andskota og nú hafa verið að gera okkur lífið leitt - og hvar eru þeir nú? Halda þeir áfram að græða í útlöndum meðan við stritum við það hér heima að hreinsa þeirra flór? Er ekki hægt að koma lögum yfir þessa menn eða erum við gersamlega varnarlaus? Hvað heldur þú?